The Architect - Hello, Neo.
Neo - Who are you?
The Architect - I am the Architect. I created the matrix. I've been waiting
for you. You have many questions, and although the process has altered your
consciousness, you remain irrevocably human. Ergo, some of my answers you
will understand, and some of them you will not. Concordantly, while your
first question may be the most pertinent, you may or may not realize it is
also irrelevant.
Neo - Why am I here?
The Architect - Your life is the sum of a remainder of an unbalanced
equation inherent to the programming of the matrix. You are the eventuality
of an anomaly, which despite my sincerest efforts I have been unable to
eliminate from what is otherwise a harmony of mathematical precision. While
it remains a burden to sedulously avoid it, it is not unexpected, and thus
not beyond a measure of control. Which has led you, inexorably, here.
Neo - You haven't answered my question.
The Architect - Quite right. Interesting. That was quicker than the others.
*The responses of the other Ones appear on the monitors: "Others? What
others? How many? Answer me!"*
The Architect - The matrix is older than you know. I prefer counting from
the emergence of one integral anomaly to the emergence of the next, in which
case this is the sixth version.
*Again, the responses of the other Ones appear on the monitors: "Five
versions? Three? I've been lied too. This is bullshit."*
Neo: There are only two possible explanations: either no one told me, or no
one knows.
The Architect - Precisely. As you are undoubtedly gathering, the anomaly's
systemic, creating fluctuations in even the most simplistic equations.
*Once again, the responses of the other Ones appear on the monitors: "You
can't control me! F*ck you! I'm going to kill you! You can't make me do
anything!*
Neo - Choice. The problem is choice.
*The scene cuts to Trinity fighting an agent, and then back to the
Architect's room*
The Architect - The first matrix I designed was quite naturally perfect, it
was a work of art, flawless, sublime. A triumph equaled only by its
monumental failure. The inevitability of its doom is as apparent to me now
as a consequence of the imperfection inherent in every human being, thus I
redesigned it based on your history to more accurately reflect the varying
grotesqueries of your nature. However, I was again frustrated by failure. I
have since come to understand that the answer eluded me because it required
a lesser mind, or perhaps a mind less bound by the parameters of perfection.
Thus, the answer was stumbled upon by another, an intuitive program,
initially created to investigate certain aspects of the human psyche. If I
am the father of the matrix, she would undoubtedly be its mother.
Neo - The Oracle.
The Architect - Please. As I was saying, she stumbled upon a solution
whereby nearly 99.9% of all test subjects accepted the program, as long as
they were given a choice, even if they were only aware of the choice at a
near unconscious level. While this answer functioned, it was obviously
fundamentally flawed, thus creating the otherwise contradictory systemic
anomaly, that if left unchecked might threaten the system itself. Ergo,
those that refused the program, while a minority, if unchecked, would
constitute an escalating probability of disaster.
Neo - This is about Zion.
The Architect - You are here because Zion is about to be destroyed. Its
every living inhabitant terminated, its entire existence eradicated.
Neo - Bullshit.
*The responses of the other Ones appear on the monitors: "Bullshit!"*
The Architect - Denial is the most predictable of all human responses. But,
rest assured, this will be the sixth time we have destroyed it, and we have
become exceedingly efficient at it.
*Scene cuts to Trinity fighting an agent, and then back to the Architects
room.*
The Architect - The function of the One is now to return to the source,
allowing a temporary dissemination of the code you carry, reinserting the
prime program. After which you will be required to select from the matrix 23
individuals, 16 female, 7 male, to rebuild Zion. Failure to comply with this
process will result in a cataclysmic system crash killing everyone connected
to the matrix, which coupled with the extermination of Zion will ultimately
result in the extinction of the entire human race.
Neo - You won't let it happen, you can't. You need human beings to survive.
The Architect - There are levels of survival we are prepared to accept.
However, the relevant issue is whether or not you are ready to accept the
responsibility for the death of every human being in this world.
*The Architect presses a button on a pen that he is holding, and images of
people from all over the matrix appear on the monitors*
The Architect - It is interesting reading your reactions. Your five
predecessors were by design based on a similar predication, a contingent
affirmation that was meant to create a profound attachment to the rest of
your species, facilitating the function of the one. While the others
experienced this in a very general way, your experience is far more
specific. Vis-a-vis, love.
*Images of Trinity fighting the agent from Neo's dream appear on the
monitors*
Neo - Trinity.
The Architect - Apropos, she entered the matrix to save your life at the
cost of her own.
Neo - No!
The Architect - Which brings us at last to the moment of truth, wherein the
fundamental flaw is ultimately expressed, and the anomaly revealed as both
beginning, and end. There are two doors. The door to your right leads to the
source, and the salvation of Zion. The door to the left leads back to the
matrix, to her, and to the end of your species. As you adequately put, the
problem is choice. But we already know what you're going to do, don't we?
Already I can see the chain reaction, the chemical precursors that signal
the onset of emotion, designed specifically to overwhelm logic, and reason.
An emotion that is already blinding you from the simple, and obvious truth:
she is going to die, and there is nothing that you can do to stop it.
*Neo walks to the door on his left*
The Architect - Humph. Hope, it is the quintessential human delusion,
simultaneously the source of your greatest strength, and your greatest
weakness.
Neo - If I were you, I would hope that we don't meet again.
The Architect - We won't.
Matrix Reloaded hakkında sıradışı biçimde FM'de tek bir yazı dışında hiçbir şey yazılıp çizilmedi. En büyük neden Internet'in tıkanmış olması ama yine de arayı fazla açmadan beyinlerimizi yormaya başlamakta fayda var. Başlangıç olarak ingilizce bir adres ve Neo'nun Architect ile olan diyaloğunun metnini yolluyorum. Fazla bir kişisel yorum yapmayacağım ama gerçek şu ki filmi seyredenler iki zıt kutba ayrılmış durumdalar, aşağıda verdiğim adreste de yazdığı gibi, ...of course, to the non-initiate, the characters' actions and dialogue seems arbitrary and incomprehensible, and the exposition is just filler between car crashes...
Adres: www.corporatemofo.com/stories/051803matrix.htm
Adres: www.corporatemofo.com/stories/051803matrix.htm
Mimar - Merhaba, Neo.
Neo -Kimsin sen?
Mimar - Ben Mimar'ım. Matriksi ben yarattım. Seni bekliyordum. Soracağın çok
soru var. Her ne kadar işlem bilincini değiştirdiyse de sen hala insansın,
bunun geri dönüşü yok. Bunun için, cevaplarımın bazılarını anlayacak
bazılarını anlamayacaksın. Buna uygun olarak da ilk sorun en uygun soru
olacak ama bu sorunun aynı zamanda alakasız olduğunu fark edebilecek ya da
edemeyeceksin.
Neo - Neden burdayım?
Mimar - Senin hayatın matriks programının özünde yer alan dengesiz bir
denklem küsuratının (bakiyesinin) toplamı. Sen gösterdiğim yoğun çabalara
rağmen, aksi durumda matematiksel bir
doğruluğun uyumuna dönüşecek olan bir anormalliğin yok edemediğim
sonucusun. Ana konu halen azimle bu sonucun engellenmesi ancak bu sonuç
beklenmeyen bir sonuç değil ve dolayısıyla kontrol sınırını da aşmıyor. Bu
da acımasız bir şekilde seni buraya getirdi.
Neo -Soruma cevap vermedin.
Mimar - Doğru. Enteresan. Diğerlerinden daha hızlı.
*Diğer Neo'ların yanıtları belirir monitörlerde: Diğerleri mi? Diğerleri ne?
Kaç tane? Cevap ver bana!'*
Mimar - Matriks senin zannettiğinden daha yaşlı. Bir entegral
anormallikten bir sonraki anormalliğin ortaya çıkışına kadar geçen süreyi
bir olarak saymayı tercih ediyorum, bu durumda altıncı versiyondayız.
*Tekrar, Diğer Neo'ların yanıtları belirir monitörlerde: Beş versiyon mu?
Üç? Bana da yalan söylendi. Palavra bunlar. (Kıçından uyduruyorJ)
Neo: Bunun iki açıklaması olabilir: ya bana kimse söylemedi ya da kimse
birşey bilmiyor.
Mimar - Aynen öyle. Şüphesiz senin de anladığın gibi, anormalik sistemle
ilgili, en basite indigeyen denklemlerde dahi dalgalanmalar yaratıyor.
*Bir kez daha Diğer Neo'ların yanıtları belirir monitörlerde: Sen beni
kontrol edemezsin! S..tir git! Öldüreceğim seni! Bana zorla bir şey
yaptıramazsın!*
Neo - Tercih. Sorun tercih.
*Sahne ajanla dövüşen Trinity'e geçip sonra Mimar'ın odasına döner *
Mimar - Tasarladığım ilk matriks son derece mükemmeldi, bir sanat
şaheseriydi, kusursuz, yüce birşey. Sadece kendi muazzam çöküşü ile boy
ölçüşebilecek bir zafer. Kaçınılmaz yok oluşunu her insanoğlunun özündeki
kusur kadar açıkça görebiliyorum. Bu yüzden insanoğlunun doğasnın değişken
grotesklerini daha doğru ve eksiksiz yansıtabilecek şekilde geçmişinize
dayalı olarak yeniden tasarladım onu. Ancak, yine başarısızlıkla hayal
kırıklığına uğradım. Sonra anladım ki cevap gözümden kaçtı çünkü cevabı
bulmak için daha basit ve belki de mükemmeliğin parameterleri ile daha az
çevrili bir zihin gerekiyordu. Bu yüzden aranan cevap bir başkasının önüne
çıktı, başlangıçta insan ruhunun belirli yönlerini araştırmak için
yaratılmış sezgisel bir program o. Matriksin babası bensem hiç şüphesiz o da
annesi.
Neo - Kahin.
Mimar - Lütfen. Dediğim gibi cevap onun karşısına çıktı. Neredeyse
bilinçsizlik düzeyinde tercihlerinin farkına varabilseler de kendilerine
tercih verildiği sürece tüm test deneklerinin yaklaşık %99.9'unun programı
kabul ettiği bir cevaptı bu. Bu cevap işe yaradı ama açıkça görüldü kü
temelinde bir sorun vardı bu da kontrol edilmediği zaman sistemin kendisini
tehdit edebilecek sistemsel bir anormallik yaratan bir sorundu. Bu nedenle,
programı red edenler, her ne kadar azınlıkta kalsalarda, kontrol
edilmedikleri zaman felaket olasığını artıracaklardı.
Neo -Zion.
Mimar - Buradasın çünkü Zion yok edilmek üzere. Üzerinde yaşayan her canlı
yok edilip varlığı tamamen silinecek.
Neo - Palavra
*Diğer Neo'ların cevapları belirir monitörde: Palavra!
Mimar - Tüm insani tepkilerin en çok tahmin edilebileni inkar. Ama emin ol.
Bu altıncı yok edişimiz, son derece ustalaştık bu işte.
*Sahne ajanla dövüşen Trinity'e daha sonra tekrar Mimar'ın odasına geçer.*
Mimar - Bir'in şimdiki görevi kayanğa geri dönüp ana programı yeniden
takarak taşıdığın kodun geçici olarak yayılmasına izin vermek. Saha da Zion'
u yeniden inşa etmek için matriksten 16'sı kadın 7'si erkek olmak üzere 23
kişinin seçilmesi gerekiyor. Bu işlem yerine getirilemezse sistemde bir
felaket olur ve matrikse bağlı herkes ölür. Bu da Zion'un yok olması yani
insan ırkının tamamen silinip gitmesi demek.
Neo - Bunu yapamazsın, yapmayacaksın. İnsan ırkının hayatta kalmasına
ihtiyacın var.
Mimar - Onaylamaya hazır olduğumuz farklı haytta kalma düzeyleri var. Ancak,
konu snin bu dünyadaki her insanın ölümünden sorumlu olmaya hazır olup
olmadığın.
*Mimar elinde tuttuğu kalemin üzerinde bulunan bir düğmeye basar, matriksin
çeşitli yerlerindeki insanların görüntüleri monitörlerde belirir *
Mimar - Tepkilerinizi okumak ilginç oluyor. Beş ata'nız da benzer bir
önermeye dayalı olarak tasarlanmıştı, türünüzün diğer üyelerine derin bir
bağlılık yaratacak şekilde şartlara bağlı bir yemin, bu da bir'in görevini
kolaylaştıracak. Diğerleri bunu genel olarak yaşarken senin deneyimin çok
daha özel. Yüz yüze, aşk.
*Neo'nun rüyasında ajanla kavga eden Trinity'nin görüntüleri belirir
monitörde *
Neo - Trinity.
Mimar - Tam zamanında kendi canı pahasına senin hayatını kurtarmak için
matrikse girdi.
Neo - Hayır!
Mimar - Bu da bizi kaçınılmaz karar anına getirdi, temel kusur ortada,
anormallik hem başlangıçta hem de sonda ortaya çıkıyor. İki kapı var sağ
tarafındaki kapı seni kaynağa ve Zion'un kurtuluşuna götürecek. Sol
tarafındaki kapı ise seni tekrar Matrikse, o'na ve türünün sonuna götürecek.
Senin de tam olarak dedğin gibi sorun tercih. Ama senin ne yapacağını biz
zaten biliyoruz, di mi? Zincirleme reaksiyonu görebiliyorum, mantığı
bastırmak üzere özel olarak tasarlanmış duyguların başladığı sinyalini veren
kimyasal öncüler ve sebep. Basit ve net gerçeği görmeni engelleyip seni kör
eden bir duygu: o ölecek ve sen bunu engellemek için hiçbirşey yapamazsın.
*Neo sol tarafındaki kapıya dıoğru yürür *
Mimar - hıh. Umut, insan hayalinin en mükemmel örneği, aynı zamanda en büyük
güç ve zayıflığınızın kaynağı.
Neo - Senin yerinde olsaydım, bir daha karşılaşmamayı umardım.
Mimar - karşılaşmayacağız.