SQL Server Central sitesinde bugün karşılaştığım
The Danger of Hiring Stars başlıklı enteresan bir makaleyi FM camiası ile paylaşmak istedim.
Hayır, makale SQL, T-SQL ya da veritabanı optimizasyonu ile ilgili teknik bir makale değil. BT dünyasında çalışan bilgisayar uzmanlarına, sosyolojiye, psikolojiye dair bir makale.
Başarılı bir veritabanı yöneticisisiniz ve başka bir şirkete geçmeyi düşünüyorsunuz, gayet güzel maaş önerileri geliyor. Ancak bir kurumda çok başarılı olan bir bilgisayarcı başka bir kurumda da en az o kadar başarılı olur mu? Önceki şirketindeki performansı ile güzel teklifler alan biri yeni gittiği şirkette neden kötü bir performans sergiler? Bir bilgisayarcının, bir programcının ya da veritabanı uzmanının başarısı sadece kendi yeteneği ile mi ilgilidir?
Makaleden dikkatimi çeken bir kaç alıntıyı çevirdim:
Bakın neler oldu:
"Biz onu 4.0 sürümünde çözdük. Şu anda 5.0'a geçtiğimizden 4.0 yükseltmesi veremiyoruz. 5.0 satın almanız gerekiyor."
Bedeli de 100 milyonun biraz üzerinde bir rakamdı sanırım. (98 yılındaki değeri)
İşte böyle. Kendi hatalarından para kazanan şirketlerimiz var bizim. Hemen ardından Penta Yazılım'ı aradım. 112 milyon bedelle önerdikleri programı inceledim ve çok beğendim. Fakat müdürüm program değiştirmenin toplam maliyetinin çok daha yüksek olacağını söyleyince hak verdim. Hayat boyu ödediğim hiç bir bedel için bu kadar üzüldüğümü hatırlamıyorum.
Peki ortada gerçekten bir sorun var mıydı? ABD'nin büyük şirketleri için belki. Halen fi tarihinde COBOL ile yazılmış uygulamaları sürekli geliştirerek kullanan köklü ve büyük şirketlerin kullandıkları derleyiciler (sanırım onlara interpreter-yorumlayıcı demek daha doğru olur.) tarih kaydında yılı iki haneli tutuyordu. 70'lerin ram fakiri mainframe'lerinde bu gerekliydi. Tamamının düzeltilip yeniden derlenmesi ve test edilmesi önemli miktarda zaman ve para kaybı demekti.
Kıssadan hisse: Açık Kod güzeldir. Her yönden!