Django Girls etkinliklerinden öğrendiklerimiz

Kodlama saati yazısını görünce ben de Django Girls’ü ve İstanbul’daki etkinliklerimizden ve öğrendiklerimizden bahsedeyim dedim.

Amerika’da ve Dünya’da yazılımcıların kadın oranını arttırmak için birçok organizasyon ve etkinlik var. Django Girls, bunlardan biri. Ola Sitarska and Ola Sendecka adında iki Polonyalı kadın yazılımcı tarafından başlatılmış, 1 veya 2 günlük bir programlama etkinliği. Etkinliğin amacı programlamayı hiç bilmeyenlere programlamanın nasıl birşey olduğunu hissettirmek, programlamayı gözünde büyütenlerin ve programlamadan korkanların elinden tutup bir blog sitesini Python/Django Framework’ünü kullanarak geliştirtmek. Üstelik katılımcılar blogu sadece geliştirmiyor, Github ve PythonAnywhere ile canlıya da alıyorlar.

Etkinlik öncesinde her 3 katılımcıya bir mentör atanıyor. Yani 30 katılımcı varsa 10 mentör oluyor. Etkinlik sabahı, katılımcılar Django Girls’ün hazırladığı öğretsel belgeyi okuyarak başlıyorlar. Soruları oldukça, sorun çıktıkça da mentörleri onlara yardımcı oluyor.

Bu işe bir sene önce başladık. Ben, Kadın Yazılımcı Topluluğu’ndayım. Boğaziçi Üniversitesi’nden Suzan Hoca’nın dürtmesi ile ilk toplantımızı Garaj’dan Murat Karademir ve bizden Meryem Alay ve Şirin Saygılı ile yapmıştık. O zaman nasıl yapmamız gerektiği konusunda çok fikrimiz yoktu. Bir senede bu işleri bayağı öğrendik. Ama ondan önemlisi etkinliğin kendisi bizim için değişik bir tecrübe oldu.

Öğretsel belge çok yoğun. Amacı herşeyi birden öğretmekten çok, bir yazılımcı çalışırken nasıl çalışır onu göstermek. Katılımcılarımız her zaman çok hevesli oluyor. Bu heves, mentörleri de çok motive ediyor. Gün sonunda hem katılımcılar hem de mentörler yorgun ve mutlu oluyor. Tabi öyle olmayan birkaç kişi oluyordur mutlaka. Ama etkinlik sonrası anketlerde de insanlar genelde çok olumlu geri dönüş yapıyorlar.

Her etkinliğe çok başvuru aldık. İlk etkinliğe 167 kişi başvurmuştu. Bu son etkinlik için sadece Django Girls İstanbul ve Kadın Yazılımcı Facebook ve Twitter hesaplarından duyuru yaptık. 280 kişi başvurdu. İlk gördüğümüz şey programlama öğrenmek isteyen çok insan var. Çok da güzel başvurular geliyor, elemekte zorlanıyoruz her seferinde.

Bu etkinlik programlamayla hiç uğraşmamış kişilere yönelik. Başvuruların arasında özellikle kadınların arasından, tecrübeli kadın yazılımcılarla tanışmak istediğini ve başka kadınlarla kod yazmak istediğini söyleyen birçok 3./4. Sınıf öğrencisi ve az tecrübeli kişi var. Anladık ki bu şekilde programlamayı bilen ama henüz tecrübeli olmayan kadın yazılımcılara yönelik bir etkinlik ihtiyacı var.

Nasıl bir etkinlik yapabiliriz diye düşünüyoruz. Bunu düşünürken göz önünde bulundurduğumuz iki bilgi var.

Birincisi, hem kendi tecrübelerimizden hem de yapılan bilimsel çalışmalardan öğrendiğimiz kendine güven meselesi. Kadınlar erkeklere göre kendilerine daha az güveniyorlar. Biraz bu toplumsal cinsiyet muhabbetlerine girer girmez şunları duymaya başlıyorsunuz: Birinci sınıfta kızlar, erkeklerden geri kalıyorlar. Ve “biz yapamayacağız”, “biz bu işe göre değiliz” karamsarlığına giriyorlar. Kızların geri kalmasındaki sebeplerden biri; erkeklerin ya teknik liseden gelmiş olması ya da erken yaştan itibaren bilgisayar oyunları ile haşır neşir olmaları, hatta bazılarının kendi kendine programlama öğrenmiş olması. Diğer bir sebebi, bazı erkeklerin yaptıklarını bire bin katarak anlatmaları da olabiliyor. Bunu Kocaeli Üniversitesi’nden de duyduk, Boğaziçi Üniversitesi’nde Compec dahilinde yaptığımız etkinlikte birinci sınıf Bilgisayar Mühendisliği öğrencilerinde de kendi gözümüzle gördük.

İkinci bir bilgi de şu: Kadınlar, kadınların sayısının yüksek olduğu ortamda daha rahat ediyorlar. Ben kadınların kenara çekilip ayrı etkinlik yapmasını çok saçma bulan insanlardandım. Yapmamız gerekenin teknik etkinliklerdeki kadınların görünürlüğünün arttırılmasını sağlamak olduğunu düşünüyorum. Gel görelim ki, Kadın Yazılımcı olarak yaptığımız ilk teknik etkinlikte farklı bir mesele döndüğünü gördüm. Kadın Yazılımcı olarak İstanbul Hackerspace’te yarım günlük bir Android’e giriş atölyesi yaptık. Gelen 25 kişiden 20’si falan kadındı. Bundan iki sene önce aynı mekanda Android giriş atölyesi yaptım. Belki 70 kişi geldi ama sadece 3’ü kadındı. Nasıl birşey bu? Kızlarla da konuştum, hiçbiri kadın etkinliği olduğu için geldim demedi, ama yani değişik bir şey döndüğü belli. Django Girls’e olan ilgiyi de görünce, en azından eğitim etkinliği için kadınlara özel etkinlik yapılabileceği fikrine daha sıcak bakmaya başladım. Erkekleri de alsak duyuru Kadın Yazılımcı üzerinden yapılınca, erkeklerin başvuruları daha az oluyor.

İşte bu iki bilgi ışığında junior yazılımcı veya yeni mezun olacak kadın yazılımcı adaylarına yönelik nasıl bir etkinlik yapabiliriz diye düşünüyoruz. Aklıma gelen şeyler şöyle: Kendine güveni arttıracaksak bir şekilde bir işi sıfırdan başlayıp sonuna kadar götürmemiz gerekiyor. Bu işi birkaç haftalık bir sürece yaymalıyız çünkü kendine güveni arttırmak dünden bugüne olacak birşey değil. Küçük ekipler şeklinde çalışınca insanlar rahat soru soruyorlar. İçinde yarış olmalı mı kısmında kararsızım. Yarış daha eğlenceli kılacak ama Amerika’da ve burada kadınların hackathon’a katılım oranları bir hayli düşük. Yarış tarafı itici geliyor olabilir. Bakalım ne yumurtlayacağız.