Diğer bir yıldız etrafındaki gezegenler görüntülendi!

3
tongucyumruk

Çocukken Isaac Asimov'un bilim kurgu kitapları yanında popüler bilim kitaplarını da okumaya bayılırdım. Hiç unutmadığım makalelerinden birinde güneş dışındaki yıldızların etrafında gezegenler bulunması ihtimalinden bahsediyordu. O zamana kadar diğer yıldızların etrafında gezegenler olduğuna dair hiçbir kanıt bulunmadığı için kesin bir dille "vardır" demese de "varolsa bile" elimizdeki teknoloji ile o yıldızların ışığının ardında saklanan gezegenleri asla göremeyeceğimizden dem vuruyordu.

Ve işte, sonunda beklenen gün geldi. Princeton üniversitesinden bir araştırma ekibi ilk defa bir yıldızın etrafındaki gezegenleri görüntülemeyi başardı!

1996 yılında yapılan ilk keşiften bu yana diğer yıldızların etrafında çeşitli yörüngelerde bulunan pek çok (doğrulanmış yüzlerce, doğrulanmayı bekleyen binlerce) gezegen keşfettik. Bu keşifler bize evrenle ilgili çok şey anlatsa da hepsinin bir ortak noktası bu keşiflerin hiçbirinde "keşfettiğimiz" gezegenleri doğrudan görememiş olmamızdı. Bunun yerine diğer yıldızların etrafındaki gezegenleri "tespit etmek" için birkaç farklı yönteme başvuruldu.

Bu yöntemlerden en bilineni gezegenin kütleçekiminin yıldızın hareketi üzerindeki etkisini ölçmeye dayanan kütleçekim yöntemi. Bu yöntem özünde kütlecekim yasasının temel bir prensibine dayanıyor. Eğer iki kütle arasında bir yörünge ilişkisi varsa, bu kütlelerden biri diğerinin etrafında dönmez. İki kütle de kütleleri ile doğru orantılı olarak belirlenen ortak bir kütleçekim merkezi etrafında yörüngelerini sürdürürler. Dünya - Güneş ikilisi gibi sistemlerde kütle farkı çok büyük olduğundan bu kütleçekim merkezi Güneş'in merkezi civarında yer aldığından bu hareketi tespit etmek kolay değildir. Öte yandan Jüpiter veya daha büyük gezegenler, özellikle yıldızlarına yakın oldukları durumlarda yıldızlarının hareketine bizim ölçebileceğimiz seviyede bir sallantı katarlar. Bu sallantıyı ölçerek gezegenin kütlesi ve yörüngesi hakkında pek çok bilgi toparlamak mümkün olur. Bu yöntemin en önemli kısıtı ise sadece devasa ve yıldızına aşırı derecede yakın olan gezegenleri tespit etmemize izin vermesidir. Örneğin Dünya boyutlarına yakın bir gezegenin varlığını bu yöntemle tespit edemeyiz.

Diğer bir tespit yöntemi ise "yıldız tutulması" yöntemidir. Yeterince hassas ve tercihen atmosferik etkilerden uzakta (yani tercihen uzayda) bulunan bir teleskop ile bir yıldızı takip altına almaya dayanan bu yöntemde yıldızın etrafındaki bir gezegen, yıldız ile bizim aramızdan geçtiği zaman yıldızın ışığında meydana gelen değişimi ölçerek gezegeni tespit etmek mümkün olur. Bu yöntemin avantajı bize sadece büyük gezegenleri değil, kullandığımız teleskopun hassasiyeti ölçeğinde çok daha küçük (Dünya'dan sadece birkaç kat büyük) gezegenleri de tespit etme imkanı sağlamasıdır. Dahası yıldızın ışığındaki değişimi analiz ederek gezegenin atmosferi hakkında bilgi sahibi olmak dahi mümkündür.

Bunların yanında benim açıklamaya yetecek derinikte bilgi sahibi olmadığım birkaç teknik daha var. Lakin bu tekniklerin ortak noktası, hepsinin "indirekt" olarak size "orada bir gezegen var uzakta, gitmesek de, görmesek de vallahi de billahi de var abi" demesidir. Tabi ki bu yöntemlerin hepsinin ardında gayet geçerli bilimsel teknikler var ve keşfedilen her gezegen ancak çok yoğun bir doğrulama sürecinin ardından "resmi" bir nitelik kazanıyor. Ne var ki, insan denen canlı türü "gözümle görmeden inanmam" felsefesi ile hareket ettiği için bugüne kadar bu gezegenlerin doğrudan görüntülenememiş olması bir eksiklik olarak anılıyordu. Neyse ki Princeton üniversitesindeki ekip Coronagraphic High Angular Resolution İmaging Spectrograph (CHARIS - Bunu Türkçe'ye çevirmeye çalışmayacağım) cihazı sayesinde bu tartışmaya da son noktayı koymuş oldu.

CHARIS cihazı Hawaii, Mauna Kea'daki Subaru teleskopu ile çalışarak gökyüzünde çok küçük (Ay'ın gökyüzünde kapladığı alanın binde biri) bir alana odaklanıp bunu yaparken de yıldızdan gelen ışığı bloke ediyor. Bu sayede yıldızın etrafındaki görece büyük gezegenlerden yansıyan ışığı görme şansı elde ediyoruz. Bu yöntem bize sadece görsel bir delil sunmakla kalmıyor, aynı zamanda ilk defa gezegenlerden gelen ışığı doğrudan inceleyerek gezegenlerin kimyasal yapısı hakkında bilgi edinmemizi de sağlıyor.

1996'da ilk keşfedilen gezegenden 20 yıl içinde nerelere geldiğimizi düşününce önümüzdeki 20 yıl içerisinde bu CHARIS'ın önünü açtığı gelişmelerin bizi nerelere götüreceğini hayal etmek dahi zor. Belki de bir gün bu yöntem sayesinde, bambaşka bir yıldızın etrafında dönen ve Dünya'ya benzeyen yeni bir gezegen keşfedebileceğiz.

İlgili Yazılar

Celestia : Uzay elinizin altında

butch

Daha önce bahsettiğim Open Universe, gerçek zamanlı uzay simülasyon programının uzunca bir süredir güncellenmemesinden şikayetçiydim. Ama bu programın yazarının da şiddetle tavsiye ettiği bir başka program Celestia'nın sitesinde "Gökbilimciler 8 gezegen daha buldular ben de veritabanını yeniledim" şeklindeki haberi görünce sizleri de haberdar edeyim dedim. 100.000 yıldızlık bir altyapıya sahip olduğu söylenen Celestia'yı bence bir deneyin...

Bu Sinyal Uzaylılardan Olabilir mi? :)

malkocoglu_2

New Scientist adlı dergiye göre uzayın derinliklerinden gelen açıklanmamış bir radyo sinyali "bir başka gezegendeki uzaylı komşulardan geliyor olabilir". Bu potansiyel iletişim sinyalleri, çoğunluğa tanıdık gelebilecek SETI@Home projesi tarafından yakalandı. SETI@Home, gönüllülerin bilgisayarında screensaver yerine boş zamanlarında sayısal analiz yapmasına imkan veren ve böylece uzaydan gelen sinyal verisini tarayan bir makina haline getirmektedir.

Yahoo! News

Meraklısı için SETI@Home, Fast Fourier Transform denen bir uygulamalı matematik tekniğini kullanıyor.
SETI FFT

Uzaya kestirme yol - Open Universe

butch

Bugün program arşivimi ayıklarken karşıma neredeyse bir yıl önce indirdiğim ve gerçekçiliği ile şaşkınlık yaratan bir program çıktı karşıma. Adı Open Universe. Bir uzay simülasyon programı. Diğerlerinden göre oldukça üstün olan OU'nun yaratıcısı proje üzerinde üç yıl boyunca uzun aralıklarla çalışabilmiş ve şu anda da geliştirmek için vakit ayıramıyormuş. Sebep malum...

Türkler Uzaya Gidiyor

FZ

"ATA-1: Sivil, Barışçıl ve Bilimsel Amaçlı Bir Fırlatma Aracı İçin Sistem Tasarımı"

Yanlış okumadınız, İTÜ, ODTÜ, BÜ, Bilkent Ü., Dokuz Eylül Ü., Ankara Ü., Çukurova Ü. gibi üniversitelerimizden bir grup gencin oluşturduğu SpaceTurk grubunun hedefi TÜBİTAK ile tüm Türkiye'den aldıkları ve alacakları destekle 2007 yılının 30 Ağustos sabahı ateşleme düğmesine basmak ve yerden yaklaşık 500 km. yükseklikteki yörüngeye bir uyduyu yerleştirmek.

Hubble Kör Oldu

conan

Hubble uzay teleskobunun ana kamerası geçen haftasonu devre dışı kaldı. 2002 yılında yerleştirilen ve 3 elektronik kamera, filtreler, ve morötesi, kızılötesi ayrıştırıcılardan oluşan Advanced Camera for Surveys (ACS) modülü Şubat 27'de girdiği güvenli moddan çıkamadı.